സന്ധ്യമാഞ്ഞു വെണ്ണിലാവണഞ്ഞു
ഒരു മാത്രയെന്‍മിഴികളുറങ്ങിയില്ല
ഒരുപാട് നേരമായ് കട്ടിലിന്നോരത്ത്
തലയണക്കൂട്ടായ് ഞാന്‍ കിടപ്പൂ
അതിനോടിണങ്ങിപ്പിണങ്ങിച്ചിണുങ്ങിഞാന്‍
വിരല്‍ തൊട്ട് മാറോടു ചേര്‍ത്തുവച്ചെന്തിനോ…
എപ്പൊഴോ നിദ്രതന്‍ താളത്തിലലിയവേ
ദിനരാത്രമൊരുപിടിയറിയാതകന്നുപോയ്.
ഇന്നെന്‍റെയരികത്ത് തലയണക്കൂട്ടില്ല
മിഴികളില്‍ വാസന്ത സ്വപ്നങ്ങളും ശൂന്യം…
പലകുറിയെന്‍മനം തിരയുന്നതാരെയോ
കിരണമായലിയുവാന്‍ വിതുമ്പുന്നപ്രാണനില്‍…
മൂകമീസന്ധ്യയില്‍ എന്‍ചാരെ വന്നു നീ
ചുളിവാര്‍ന്നകൈകളാലരുമയായ്‌ തഴുകവേ
അറിയാതെ പൊഴിയുന്നു മിഴികളില്‍ ജലകണം
പുല്‍കൊടിത്തുമ്പില്‍നിന്നുതിരുന്ന മഞ്ഞുപോല്‍…
ഇടറും നിന്‍ കൈകോര്‍ത്തെന്‍ നെഞ്ചോടുചേര്‍ക്കവേ
ഒരു ജന്മസാഭാല്യമറിയുന്നു ഇന്ന് ഞാന്‍
ഒരു വാക്ക് മാത്രം നിനക്കായിമാത്രം
ഈ നാളമണയുന്ന നാള്‍വരെ നിന്നെ
പിരിയില്ലയരുമയാമെന്‍ പ്രിയസഖീ…
— വിഷ്ണു.ജി.ബി
മേഘമല്‍ഹാര്‍ 